ZBLIZNOWACIAŁA SKÓRA W MIEJSCU WYPADANIA WŁOSÓW
Łysienie bliznowaciejące (łac. alopecia cicatricans) to grupa chorób, które powodują bliznowacenie skóry głowy, a następnie wypadanie włosów. Wypadanie włosów spowodowane łysieniem bliznowaciejącym jest w większości trwałe, a zniszczone mieszki włosowe są zastępowane przez tkankę bliznowatą. Choroba ta może dotknąć zarówno mężczyzn, jak i kobiety. Łysienie bliznowaciejące stanowi mniej więcej 3% wszystkich przypadków choroby łysienia.
Łysienie bliznowaciejące występuje w dwóch formach – pierwotnej i wtórnej. W przypadku formy pierwotnej mieszki włosowe są niszczone przez komórki systemu immunologicznego, jakimi są neutrofile i limfocyty, co może łączyć się z choroba autoimmunologiczną. Przyjmuje się, że blizny pojawią się, kiedy komórki macierzyste i gruczoły łojowe, znajdujące się w górnej części mieszków włosowych, zostają zniszczone w wyniku procesu zapalnego. Ten typ łysienia bliznowaciejącego dzieli się dalej zależnie od konkretnego typu komórki dotkniętej stanem zapalnym w tym procesie.
Wtórne łysienie bliznowaciejące jest najczęściej spowodowane przez uraz – rozległe oparzenia, zranienia przez maszynę, kiedy dochodzi do wyrwania całej partii włosów wraz z cebulkami, mogą je także powodować zaburzenia psychiczne, którym towarzyszy mimowolne wyrywanie włosów, może też być następstwem poważnej infekcji. Przyczyną łysienia bliznowaciejącego mogą być również niektóre rzadkie schorzenia, jak na przykład liszaj płaski (łac. lichen planus), wrodzona aplazja skóry (łac. aplasia cutis congenita), wyłysiające zapalenie mieszków włosowych (łac. folliculitis decalvans), zapalenie ziarniniakowe (granolomatosa), sklerodermia, następnie: zapalenie mieszków włosowych, infekcje wirusowe, bakteryjne lub spowodowane przez grzyby i pleśnie. Jedną z przyczyn łysienia bliznowaciejącego może też być półpasiec skóry głowy.
Łysienie bliznowaciejące nie musi poza stopniową utratą włosów i bliznowaceniem skóry dawać żadnych innych oznak. Czasami towarzyszą mu takie symptomu jak swędzenie i pieczenie. Zdarza się, że swędzenie spowodowane tą chorobą może być bardzo intensywne i dokuczliwe. Na początku łysienie bliznowaciejące może powodować małe czerwone plamki na skórze głowy, które z biegiem czasu stopniowo rozrastają się. Przy spojrzeniu z bliska na chore miejsca widać, że łysiny spowodowane ta chorobą mają poszarpane brzegi. Poza tymi objawami mogą na chorej powierzchni powstać także pęcherze wypełnione płynem lub strupy.
Charakterystyczne objawy łysienia bliznowaciejącego są niezwykle pomocne przy diagnozowaniu tej choroby. Jednak, aby potwierdzić diagnozę, lekarze wykonują biopsję tkanki, na podstawie której określa się rodzaj zapalenia i typ łysienia bliznowaciejącego. Oprócz biopsji do pełnej diagnostyki chorej partii skóry konieczna jest szczegółowa analiza objawów, a także badanie próbki włosów, które wypadły. Sposób leczenia łysienia bliznowaciejącego zależy od tego, co je spowodowało i od stwierdzonego stadium choroby.